تاثیر تمرین پیلاتس و ورزش در آب، بر سرعت راه رفتن زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (ms)، بیماری خود ایمنی، التهابی و مزمن است که تحت تاثیر ضایعات تخریب میلین در جسم سفید مغز، طناب نخاعی و اعصاب بینایی بروز می کند. عمده ترین عوارض این بیماری خستگی، گرفتگی عضلات، لرزش، عدم تعادل و اختلال در راه رفتن می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس و ورزش در آب بر سرعت راه رفتن زنان مبتلا به ام. اس می باشد. روش بررسی: نوع تحقیق کارآزمایی بالینی است. از میان بیماران زن مراجعه کننده به کلینیک ms بیمارستان کاشانی اصفهان، 45 نفر در سال 1391 به عنوان نمونه با ناتوانی جسمانی کمتر از 5/4 و میانگین و انحراف معیار مدت بیماری 2 ± 8 سال و دامنه ی سنی 20 تا 40 سال انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات پیلاتس و گروه تمرینات ورزش در آب و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه ی تمرینات برای گروه های آزمایش، 12 هفته، هفته ای سه جلسه و جلسه ای یک ساعت بود. سرعت راه رفتن بیماران قبل از تمرینات و پس از تمرینات با استفاده از آزمون قدم زدن 25 فوت اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس و مقایسه زوجی میانگین های تعدیل شده در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت میانگین های تعدیل شده نمرات سرعت راه رفتن آزمودنی های گروه های مداخله معنی دار می باشد (05/0p<). البته مقایسه زوجی میانگین ها بیانگر آن بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش وجود ندارد. نتیجه گیری: اجرای تمرینات پیلاتس و ورزش در آب باعث افزایش سرعت راه رفتن در بیماران ام. اس می شود. با توجه به این نتایج، متخصصان مربوطه می توانند از این تمرینات به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی برای بیماران ام .اس استفاده کنند.